Lieve Karin (door David)

Daar zit ik dan, op vakantie in Oekraïne een verhaaltje te schrijven voor jou. Je bent nu alleen op vakantie, iets waar ik heel veel respect voor heb! Helemaal alleen op reis is iets wat je niet snel doet. Ik heb wel door meer dingen respect voor jou, maar daar kom ik straks op terug. Eerst zal ik eens beginnen met hoe ik je ken en heb leren kennen:

Het begon 3 jaar terug. Ik als onverschillige, haast demotiverende, nieuwe klasgenoot. Jij als erg enthousiast, vaak tegen het irritante aan (toen he, niet nu;)). Mijn eerste indruk van jou was namelijk niet echt positief. Ik was toentertijd namelijk heel anders dan nu. Ik trok mij van niemand echt iets aan en wilde zoveel mogelijk alleen doen. Ik kon toen niet tegen de drukte van jou , iets wat ik al merkte tijdens ons eerste project samen (Chris, Ellen, jij en ik). Ik werd toen echt gek van jou…

Ik weet dat het tot nu toe onaardig klinkt en niet leuk is om te lezen, maar ‘stick with me’ we komen zo bij het belangrijkste punt!

Zoals jij ongetwijfeld weet ben ik de afgelopen tijd veel veranderd. In die tijd ben ik mentaal rustiger geworden en ben ik me meer in gaan zetten voor school e.d. In diezelfde tijd ben ik me ook gaan inzetten voor Humanity! In die tijd dat ik mij ben gaan inzetten voor Humanity heb ik jou op een heel andere manier leren kennen. In mijn ogen was jouw enthousiasme niet meer druk en irritant maar enorm bewonderenswaardig. Ik was zo nu en dan zelfs jaloers…dat jij je zo erg kon inzetten en ik naar mijn idee niet. Achteraf denk ik ook dat daar mijn gevoel vandaan kwam dat ik jou irritant vond.

Ik weet niet zo goed hoe ik dit moet omschrijven maar je hebt echt een gigantische drive bij alles wat je doet. Als je iets wil ga je er ook voor de 100% voor. Dat is iets wat ik zo  mooi vind aan jou! Wat ik ook zo mooi vind aan jou is dat je alles doet om een bekende van jou te helpen. Soms zelfs zo erg dat het lijkt alsof je jezelf wegcijfert! Zulke mensen zijn schaars en zeldzaam. Mijn tip aan jou is dus om die eigenschap te koesteren! Echter moet je ook uitkijken dat je niet vergeet om aan jezelf te denken, maar dat komt volgens mij wel goed ;).

Zoals je al merkt ben ik niet zo goed in het schrijven van zulk soort verhaaltjes maar ik heb mijn best gedaan!

Karin, ik vind je echt een top mens en heb veel respect voor je! Je bent een groot voorbeeld voor de functie van intern en ik weet gewoon dat ik altijd je terecht kan, mocht ik ergens tegenaan lopen! 

Veel plezier nog op vakantie! Graag sluit ik dit verhaal af met een mooie foto van ons samen tijden het feest van Steffy en jou. Een foto waarvan ik 3 jaar terug nooit verwacht had dat die ooit zou komen!

Kus!