Dag 1: the journey begins

Vanmorgen moesten we er al vroeg uit. In verband met de aanhoudende controles op Schiphol hadden we de reis maar iets ruimer ingepland, wat ook wel nodig was! Om half 8 stond de taxi voor de deur met daarin mijn lieve vriendinnetje Nicole. E had aangeboden mij wel weg te willen brengen en zodat ze er kon zijn als ik mijn bestemming ging onthullen. De dag ervoor en tijdens de rit naar Schiphol was ik niet eens zo zenuwachtig tot de eerste keer Schiphol op het bord stond en we in de file terecht kwamen, toen begonnen de zenuwen toch echt op te spelen.

Eenmaal op het vliegveld snel naar de wc en toen eindelijk de bestemming onthuld, Rome, Italy! Drie dagen in een van de mooiste stad van Europa (aldus mijn zus). Na nog een grootte kop cappuccino ging ik dan toch echt door de bagagecontrole. En toen kwam ik erachter dat ik nog anderhalf uur in de kleinste gate van Schiphol moest wachten. Pfoe toen sloeg het eerste bommetje al wel in, met niemand kunnen kletsen met niemand je reis doornemen wat je wilt zien, alleen jij en je eigen gedachten.

Eenmaal in het vliegtuig begon het besef iets meer te komen. Ik had de opdracht gekregen van Nicole om haar videoboodschap wel voor mijn reis te lezen dus deze heb ik in het vliegtuig maar gekeken. Mijn reactie hierop komt in het volgende verslag.

Eenmaal in Rome aangekomen heb ik de trein gepakt en merkte ik dat ik toch emotioneel al best wel kapot was. Het echt alleen zijn in een omgeving die je niet kent ging al zwaarder op mij drukken. Met de trein aangekomen in Rome ging ik snel naar het hotel om daar vriendelijk ontvangen te worden. De kamer is niet zo groot er staat een bed in en een kast veel meer ruimte is er niet. Kleine badkamer maar die is verder prima (ik schrijf dit verslag nu ook in de lobby van het hotel anders is mijn hele bed al zo warm). 

Met mijn boekje, die ik gekocht had bij het treinstation, ging ik op weg naar de Trevi fontein.Het was een prachtig uitzicht maar ik kon zelf niet optimaal genieten. Ik ben even blijven zitten en daarna door verhuist naar een restaurantje om daar wat te eten. Toen ik daar was heb ik weer even contact opgezocht met de mensen thuis en stortte ik mentaal ook even in. Ik kwam tot de conclusie dat ik 1. Het toch wel heel spannend vond en mensen om mij heen miste (ohms dat was ok de befouling) en 2 Ik erachter dat ik nooit echt iets voor mijzelf doe. Ik pak wel mijn rust momenten maar heb eigenlijk altijd mensen om mij heen en maak samen met hen beslissingen over hoe de dag, avond, weekend, etc. eruit ziet. Iets wat ik graag doe, dat absoluut maar hier nu alleen in een prachtige stad als Rome valt het mij nu al zwaar om alleen te zijn. Het is hopelijk wel een voorbode op dat ook snel weer beter gaat. Ik heb bedacht dat ik in mijn twee dagen (woensdag alweer om 8.30 op vliegveld) hier ik in ieder geval het Colosseum en Vaticaanstad wil zien. Ook heb ik even iemand nodig die mij even meesleept in de mooie historie van de stad dus spring waarschijnlijk lekker cliché op een tourbus om even beetje inspiratie en motivatie op te doen. 

Op dit moment voel ik mij in de mooiste stad die ik ooit heb gezien ellendig. Ik twijfel aan veel dingen zoals mijzelf, mijn studie en wat ik verder wil in mijn leven. Maar voor nu ben ik even leeg en ga ik lekker slapen. Morgen lekker ontbijten en dan beginnen we aan een tour! Morgen ook weer een nieuwe reactie lezen van iemand waarop ik dan ook zal reageren. 

Slaap lekker en tot morgen!